Jan Wolkers werd geboren op 26 oktober 1925 in Oegstgeest. Hij kwam uit een streng-christelijk gezin. Hij ging naar de Leidse schildersacademie, waarna hij zich toelegde op de beeldhouwkunst. Wolkers voelde zich in eerste instantie een beeldhouwer maar kreeg bekendheid door zijn vele romans en verhalen. Wolkers wordt gerekend tot de beste auteurs in de naoorlogse Nederlandse literatuur. Zijn beeldende, directe taalgebruik vond veel navolging.
'Brandende Liefde' werd door de kritiek over het algemeen niet goed ontvangen. Vooral Wolker's stijl moest het ontgelden; men vond die overdreven, met te veel effecten en te veel bravoure. Na het boek zelf weer gelezen te hebben, heb ik opnieuw respect voor Wolters gekregen, als schrijver en kunstenaar, het boek is een feest om te (her) lezen. In deze tijd is 'Brandende Liefde' nauwelijks schokkend te noemen, of het opwindend is, laten we graag aan u over. Hieronder volgt de meest erotische passage.
Maar eerst kort de inhoud
In een groot huis in Amsterdam wonen verschillende mensen. Het souterrain wordt bewoond door de verteller, een student aan de kunstacademie, die Franse les krijgt van de hoofdbewoonster van het huis, een strenge, oudere ongetrouwde dame. Hij mag in het souterrain wonen omdat hij de 92-jarige, hulpbehoevende vader van de lerares moet verzorgen, en hij doet het om maar in de buurt te kunnen zijn van Anna, een mooie 35-jarige mollige vrouw, die samen met haar man ook een verdieping bewoont. Dan krijgt hij een idee: hij wil een schilderij van een naakte Anna met de oude man maken.
Fragment waarin de ik-persoon en zijn model voor het eerst samen in zijn atelier zijn.
'Vind je mij ijdel', vroeg ze verwonderd. Ik antwoordde maar half want ik was weer aan het schilderen gegaan. De achtergrond wat sterker aan het aanzetten. 'Ik vroeg of je me ijdel vindt,' riep ze. 'Nogal. Anders zou je niet zoveel stampei maken als ik je verzoek je billen een weinige van elkaar te doen.'
'Mijn god, krijgen we dat weer. Als je me kan aantonen dat het werkelijk scheelt mag je mijn billen zo ver voor je open laten zetten als je wilt. Maar ik kan moeilijk op de schoorsteenmantel klimmen om mijn billen in de spiegel te gaan bekijken. Demonstreer het maar eens aan je eigen achterste als je een kerel bent.
Ik legde mijn palet neer en kleedde me snel en geruisloos uit. Even keek ik in de ronde spiegel en kamde met mijn haren door mijn vlossige borsthaar. Toen liep ik de keuken in maar moest meteen een beetje minder schram rechtop lopen door de harde kokosmat. Het was of ik de geur van de koffie met mijn huid kon ruiken.
Ze was melk op de koffie aan het gieten en keek verwonderd op. Automatisch zette ze de melkkoker neer.
'Daar komt een prijsstier de arena binnen', zei ze en bekeek me vrijpostig van onder tot boven. 'Zulke kerels heb ik in Griekenland gezien. Maar dan in het museum, in marmer. Voor de keuken is het in harig mannenvlees een beetje handzamer. Ik geloof dat je wel tevreden over jezelf mag zijn, zeg.' Zonder iets te zeggen draaide ik me om en deed mijn billen met mijn handen een paar keer van elkaar.
'Heb je het gezien,' zei ik technisch. 'Je handen zitten ervoor.' Ze duwde mijn handen weg, knielde bij me neer en legde zacht haar handen op mijn billen en deed ze van elkaar. 'Wat een genot, wat zijn ze hard. Een schilder heeft geen zitvlees. En ik zie nu dat je gelijk hebt. Je krijgt inderdaad een mooiere diepere schaduw. En zelfs en beetje roze'.
'Zit me niet te besodemieteren, en schei uit met dat gefoezel. En zo ver hoef je ze niet van elkaar te doen.'
'Ik kan het toch even niet laten,' zei ze hees. Ineens voelde ik haar warme mond tegen mijn billen en toen haar tanden vlak bij mijn aars mijn vlees binnendringen. Een scherpe pijn schoot door me heen die in een hijgende schreeuw van lust uitliep. Meteen greep ze mijn stijf naar voren schietende pik en begon wild en dwingend te trekken.
'Stil blijven staan,'gebood ze met een rauwe stem die tegen mijn billen gesmoord werd. 'Geef je over! Laat je gaan, vooruit!'
Toen ik begon te hijgen haalde ze haar tanden uit me en kwam overeind.
'En nou doe je je ogen open. Ik moet zien hoe je voor me afgaat.'
Door mijn oogharen zag ik dat ze van onderop met zaadeisende ogen naar me keen. Haar pupillen stonden star in het gelatineachtige blauw haar ogen. Haar wangen had ze een beetje naar binnen gezogen.
'Wijd open die ogen! En gewoon doorgaan met dat wellustige gesteun,' hijgde ze bevelend.
Brandende Liefde van Jan Wolkers is te koop in onze winkel.
