Soms is het verlangen niet om alles te weten, maar juist om geleid te worden. Om te mogen voelen zonder alles onder controle te houden.
In Code Rood leest u het verhaal van een vrouw die voor het eerst een man uit een datingapp ontmoet. Niet op een terras, niet bij haar thuis, maar in een club waar fantasie werkelijkheid mag worden.
Wat begint als een spel tussen onbekenden, groeit uit tot een intense ontmoeting vol spanning en gecontroleerde overgave. Twee mannen. Een vrouw. Een blinddoek. Satijnen linten. Tepelklemmen. Een vibrator..
Geschreven door een anonieme lezeres van De Paarse Keizerin.
Ze hadden elkaar nog nooit gezien. Alleen berichten gestuurd. Flarden verlangen, suggesties tussen de regels door. Zijn stijl was niet opdringerig, maar glashelder.
Hij had haar niet gevraagd om foto’s. Geen directieve fantasieën. Geen loze complimenten.
Wat hij wel zei:
"Jij bepaalt of je komt. Ik bepaal wat je voelt."
Toen hij haar uitnodigde naar Club Blaze, gaf ze zich niet meteen gewonnen. Maar de naam bleef in haar hoofd nagalmen. En op zaterdagavond stond ze daar. In haar eentje. Voor een deur met zacht licht en een discrete bel.
Binnen kreeg ze een armband. De gastvrouw glimlachte en zei:
“Gele band betekent: nieuwsgierig. Rode band betekent: je stelt je open. Jij kiest.”
Ze koos rood. Haar hart sloeg er één keer harder van.
Hij stond al op haar te wachten. Donker overhemd. Opgerolde mouwen. Een glas water in zijn hand. Zijn blik was kalm, maar in zijn ogen flonkerde het spel.
“Ik wist dat je code rood zou kiezen,” zei hij alleen.
Hij leidde haar naar een ruimte achterin. Niet groots, niet opzichtig, eerder warm. Een spiegelwand. Een tafel met speeltjes. Fluweel. En een tweede man.
“Hij is hier om te assisteren. Alleen met jouw toestemming.”
Ze knikte. Alles in haar lichaam was alert. Maar nergens voelde ze gevaar. Alleen spanning. En een ongekende opwinding.
"Ik wil dat je je uitkleedt," zei hij zacht.
Ze deed het langzaam. Knopen. Ritsen. Haar top gleed van haar schouders. Haar slip volgde. Ze voelde haar huid reageren op de koele lucht en zijn stille aandacht.
Toen stond ze daar. Helemaal. Ademend.
Hij kwam dichterbij, legde een hand op haar kaak, de andere op haar heup.
"Blijf staan," fluisterde hij.
Hij liep langzaam om haar heen, alsof hij haar in zich opnam. Niet als bezit. Als cadeau.
Zijn vingers gleden langs haar rug, haar flanken, haar dijen. In de spiegel zag ze zichzelf: bloot, rood aangelopen, prachtig op scherp.
Hij bond haar polsen met satijnen linten.
Fluweel. Zwart. Warm.
Daarna volgde de blinddoek. Alles werd donker. Alles werd huid.
Ze hoorde hoe hij iets van de tafel pakte. Een ijzige tinteling op haar tepels: metalen klemmen.
Ze hapte naar adem.
Toen: een eerste klap. De paddle. Niet hard. Maar precies raak. Een tweede klap. En dan zijn hand. Stevig, warm, geruststellend.
De tweede man hield haar vast. Stil. Steunend. Zijn handen op haar schouders, haar rug. Ze voelde zich gedragen. Gezien. Ontdaan van alles behalve verlangen.
En toen: de vibrator.
Tegen haar dijen. Langs haar schaamlippen. Net niet op haar clitoris.
Ze kreunde. Hij zei niets.
Hij wachtte. Tot ze bewoog. Tot ze snakte. Tot haar lijf om toestemming smeekte.
"Mag ik?" fluisterde ze.
Hij legde zijn hand op haar onderbuik, zijn mond tegen haar oor.
"Nu."
Ze kwam. Geleidelijk. Schokkend. Open. Alles los.
Toen maakte hij haar los.
De blinddoek ging af.
Ze keek hem aan.
En wist: Code Rood was niet gevaar. Het was overgave. Vrijheid.
En dit was pas het begin.
