'Elf minuten' van Paulo Coelho was in 2003 wereldwijd de best verkochte roman. Paulo Coehlo heeft inmiddels vele boeken op zijn naam staan maar dit is veruit zijn meest erotische en ook romantische boek. Een echte aanrader!
Paulo Coehlo beschrijft het verhaal van een jonge Braziliaanse die onder valse voorwendselen naar Genève is gelokt, waar ze in de prostitutie beland. Ze leert dat de seksuele vrijheid zo haar grenzen kent en slechts bereikt worden door een romantische terugkeer naar de waarden van hart en ziel.
Hieronder volgt een erotische passage uit het boek waarin de hoofdpersoon kennismaakt de wereld van sm.
"Ze gehoorzaamde. Machteloos uit vrije wil, onderdanig omdat ze het wilde. Ze zag dat hij tussen haar benen keek. Hij kon haar zwarte slip zien, haar lange kousen, haar dijen, hij kon zich een voorstelling maken van haar schaamhaar, haar schaamlippen.
"Staan!"
Ze stond op van de stoel. Ze kon nauwelijks haar evenwicht houden, ze merkte dat ze meer dronken was dan ze had gedacht.
"Kijk me niet aan. Kop omlaag, respect voor je meester!"
Nog voor ze haar hoofd kon buigen, haalde hij een zweepje uit het koffertje en knalde er een zweepslag-alsof het een eigen leven had.
"Drink. Hou je hoofd naar beneden, maar drink."
Ze sloeg nog een, twee, drie glazen wodka achterover. Nu was het niet langer een spel maar ook werkelijkheid: ze had geen controle meer. Ze voelde zich een ding, en hoe ongelooflijk het ook mag schijnen, de onderdanigheid gaf het gevoel van complete vrijheid. Ze was niet meer de meesteres die haar klanten onderwijst, hem troost, zijn bekentenissen aanhoort, hem opwindt; ze was slechts het meisje uit de binnenlanden van Brazilië, met tegenover zich de gigantische macht van de man.
"Doe je kleren uit."
In het bevel klonk geen verlangen, het was een droog bevel- en toch was er niets erotischer. Terwijl ze haar hoofd gebogen hield ten teken van onderdanigheid, knoopte Maria haar jurk los en liet hem op de grond glijden.
"Je gedraagt je niet zoals het hoort, besef je dan?"
Opnieuw knalde de zweep.
" Je moet gestraft worden. Zo'n jong grietje, hoe durf je me tegen te werken? Op je knieën zou je moeten!"
Maria maakte aanstalten om te knielen, maar de zweep kwam tussenbeide; voor het eerst raakte hij haar-op de billen. Het schroeide, striemde, maar bleek geen strepen achter te laten.
"Ik heb niet gezegd dat je moest knielen/ Of wel dan?"
"Nee."
Weer raakte de zweep haar billen.
"Zeg: Nee, meester."
En opnieuw een striem. Het schroeide erger. In een flits bedacht ze dat ze onmiddellijk met dit alles kon stoppen; of ze kon doorgaan tot het einde, niet om het geld, maar om wat hij de eerste keer had gezegd- een mens leert zichzelf alleen kennen wanneer hij tot het uiterste gaat, tot zijn grenzen.
Dit was nieuw; dit was een avontuur, ze kon later beslissen of ze door zou willen gaan, maar op dat ogenblik was ze niet langer het meisje dat zich drie doelen had gesteld, dat geld verdiende met haar lichaam, dat een man had leren kennen met een haard en interessante verhalen. Nu was ze absoluut onbelangrijk, een niets, een nul- en omdat ze een nul was, was ze alles wat ze droomde.
"Doe al je kleren uit. En loop heen en weer, zodat ik je kan bekijken."
Weer gehoorzaamde ze, ze hield haar hoofd gebogen, zei geen woord. De man die naar haar keek, was gekleed, stond er onbewogen bij, en was niet dezelfde persoon als met wie ze al pratend vanuit de nachtclub hier gekomen was-het was een Odysseus die uit Londen kwam, een Theseus die uit de hemel kwam, een ontvoerder die de veiligste stad ter wereld was binnengedrongen, en het meest gesloten hart ter aarde. Ze trok haar slipje uit, haar bh, ze voelde zich onbeschermd en beschermd tegelijkertijd. De zweep knalde opnieuw, dit keer zonder haar aan te raken. " Hou je kop omlaag! Je bent hier om vernederd te worden, om je te onderwerpen aan alles wat ik wil, ja!?"
"Ja, meester".
Hij greep haar armen en sloot de handboeien om haar polsen.
Elf minuten van Paulo Coehlo kunt u vinden in onze webwinkel.
