Tita is de jongste dochter binnen de familie De la Garza. Ze is door de familietraditie veroordeeld ongehuwd te blijven en voor haar moeder te zorgen. Wanneer ze de liefde van haar leven ontmoet moet ze zich neerleggen bij het feit dat hun liefde onmogelijk is. Haar geliefde, Pedro, trouwt dan maar met haar oudste zus. De enige manier die Tita heeft om met haar Pedro te communiceren is via de maaltijden die ze bereidt.
Via haar gerechten brengt Tita al haar gevoelens over. Zo veroorzaken Tita's bittere tranen in de bruidstaart een catastrofe op Pedro's huwelijksfeest, en stort haar zuster zich na het eten van de gestoofde kwartels in de armen van een revolutionair.
Het is warm, sensueel, magisch-realistische verhaal vol passie en verlangen, met prachtig beeldmateriaal van Mexico en recepten om bij te watertanden. Een aanrader!
Een mooie erotische passage
Ze sneed de schil in exacte delen. Dan nam ze de meloen in haar handen en sloeg er één keer mee op de steen, precies op de juiste lek, zodat de schil van de meloen zich op wonderbaarlijke wijze als de blaadjes van een bloem opende. In het snijden, ontbinden, ontwortelen, ontwrichten, onthechten, ontmoedigen, onthoofden en ontnemen was Maria Elena ongetwijfeld een meester. Na haar dood heeft niemand haar dit staaltje (met de meloen) ooit kunnen nadoen.
Vanuit haar hangmat hoorde Tita iemand opstaan om een stuk meloen te gaan eten. Zij zelf was wakker geworden omdat ze naar de wc moest. Zij had de hele dag bier gedronken, niet tegen de warmte maar om meer melk te hebben om haar neefje te voeden, die nu vredig bij haar zus lag te slapen. Tita stond op de tast op, ze kon niets zien want het was een pikdonkere nacht. Ze liep naar de wc, terwijl ze zich probeerde te herinneren waar de hangmatten hingen, want ze wilde tegen niemand opbotsen.
Pedro zat in zijn hangmat een meloen te eten en dacht aan Tita. Haar nabijheid wond hem op. Hij kon niet slapen door de gedachte dat zij zo dicht bij hem was... en bij Mama Elena natuurlijk. Toen hij voetstappen in de duisternis hoorde, hield hij even zijn adem in. Dat moest Tita zijn, die eigenaardige geur die zich in de lucht verspreidde, een mengeling van jasmijn en keukenluchtjes, kon alleen van haar afkomstig zijn. Eén ogenblik dacht hij dat Tita was opgestaan om hem te zoeken. Het geluid van haar naderende voetstappen vermengde zich met het geluid van zijn wildkloppend hard. Maar nee, de voetstappen verwijderden zich nu, in de richting van de wc. Pedro kwam als een kat overeind en sloop haar achterna.
Tita schrok toen ze voelde dat iemand haar beetpakte en een hand op haar mond legde, maar ze wist meteen van wie de hand was. Ze verzette zich niet toen de hand eerst langs haar hals naar haar borsten gleed en toen langzaam haar hele lichaam verkende.
Terwijl ze op haar mond gekust werd, leidde Pedro's hand de hare uitnodigend over zijn lichaam. Tita betastte verlegen zijn borst en de harde spieren van zijn armen. Lager, een gloeiende paal die klopte onder zijn kleren. Geschrokken trok ze haar hand terug, niet door deze ontdekking maar omdat ze Mama Elena hoorde roepen.
"Tita, waar ben je?"
Rode Rozen en Tortilla's van Laura Esquivel, is helaas niet meer nieuw verkrijgbaar.
