L'Histoire du Train: Erotisch verhaal van Liza Daen

Voor dit schone verhaal heeft de trein mijn aandacht getrokken. Zo één met van dieés die je nog met je volle gewicht moet openschuiven met een hendel. De reizende belezen heer in pak leest een boek, de dame met koffers en hakken en parfummetje stort zich in de coupé. "Ach meneer, wilt u mij even helpen de koffer in het bagagerek te tillen?" De heer kijkt verstoord op uit zijn lectuur, maar de noodkreet van een dame appelleert aan de gentleman in hem. Met een korte zucht legt hij zijn boek neer en met een ferme zwaai gaat de koffer in het bagagerek. De dame glimlacht zeer charmant, de heer geeft een flauwe glimlach terug en pakt snel zijn boek snel weer op.

Met een zacht zucht van teleurstelling gaat de dame schuin tegenover hem zitten. Haar jurkje ritselt, het parfum kruipt de coupé in en ze rommelt wat in haar tas. Ze gaat wel drie keer verzitten voor ze haar draai heeft gevonden. De heer is zijn concentratie kwijt en kijkt, wederom verstoord, op naar de bron van alle onrust. Juist op dat moment slaat de dame haar ene been over het andere. Hij ziet een korte flits van een blauwe kousenband. Ziet hij dit werkelijk? Hoewel zijn ogen alweer onderweg waren naar de bladzijde in zijn handen worden zijn ogen in korte willekeur weer teruggetrokken naar dat been..
De dame, ja, de dame, ze ziet wel dat zijn ogen dwalen en onderdrukt een schim van een wetende glimlach. Volleerd onschuldig schikt ze haar haar in een spiegeltje, zodat ze rechtop zitten moet en, alweer, haar dure ritselende jurk verschuift. De heer kijkt nu pas naar de rest van haar, boven dat been. Even raken de ogen elkaar aan ...

    "Vindt u reizen ook zo vermoeiend?", zweemt zij.
De heer kijkt naar haar lippen, vol en rood gestift.
"Ach, dat gaat wel". zegt hij beleefd.
    "Nou, ik ben toch blij dat deze nachttrein ook slaapcoupés heeft, ik heb die bewust geboekt moet u weten", zegt ze zonder omhaal. "Heeft u gereserveerd?" De heer voelt een blos op zijn wangen komen. Druk en verstrooid als hij is, pijnigt hij zijn hersens of hij dat wel of niet gedaan heeft. Verlegen met zichzelf geeft hij alweer een korte glimlach en probeert nog een bladzijde te lezen. Maar hij is er met zijn gedachten toch niet helemaal bij. Hoe hij ook zijn best doet, hij ziet telkens weer de kousenband en de volle rode lippen voor zich op het papier dansen.

De dame staat op en gaat naast hem zitten. "Wat leest u eigenlijk?" Hij ruikt haar parfum, voelt de warmte van haar lichaam en verschuift ongemakkelijk in zijn fluwelen zetel. "Weet u, de reis lijkt veel sneller te gaan met een beetje gezeldschap." Heel perongeluk slaat ze dat lange been weer over het andere, onderwijl met haar arm zijn been aanrakend. Hij kan zijn ogen er niet vanaf houden, van dat been, al doet hij verwoedde pogingen het niet te laten merken.
Maar de dame ziet het, uiteraard. Met haar hand schuift ze heel subtiel de rand van haar zoom iets omhoog en buigt zich licht naar hem toe. "Vindt u het mooi, zo'n kousenbeen?" De heer voelt een warmte in zijn geslacht door alleen al de manier waarop ze het vraagt. "Misschien wilt u het andere ook bekijken?" Niet in staat iets te zeggen knikt hij voor hij er erg in heeft.

De dame staat langzaam op en gaat, in enigszinds gespreide beenstand, voor hem staan. Brutaal kijkt ze hem recht in de ogen, laat haar handen langs haar heupen glijden en duwt heel langzaam de rand van haar jurkjeszoom omhoog. De heer kan zich niet langer bedwingen en streelt even met zijn hand langs haar been, langs de kousenband. Warm zacht been, zo'n warm, glad, zacht been ...
    Op haar hoge hakken staat de dame niet stabiel, de cadans van de trein doet haar wankelen. Ze zoekt haar evenwicht door haar hand op zijn schouden te leggen. Die geur van haar hand, de gladheid van het gekouste been, het ruwe randje van de nachtblauwe kousenband.
    "Mevrouw, zegt hij hees, "ik geloof dat wij een aangename reis zullen hebben."
    De dame glimlacht, wankelt weer en laat zich achterover vallen in de fluwelen zetel achter haar. Ze zit recht tegenover hem. "Misschien moet u mij nog een kleine blik vergunnen, spreid uw benen eens een beetje." De dame is verrast dat de ingetogen heer zulke goede ideeën heeft. Ze spreidt haar benen ver genoeg zodat hij niet alleen haar kousenband kan zien, maar ook haar kanten broekje.

    "Kunt u het zo goed zien meneer?", vraagt de dame schalks?
    De heer bromt. Nee, nog niet goed genoeg. Hij buigt zich voorover en schuift haar jurk omhoog tot haar middel. Hij positioneert zijn knieën tussen haar knieën en dwingt haar benen wijder. "Zo, dat is beter. Leun maar achterover en laat eens zien hoe u mijn reis gaat veraangenamen", zegt zijn blik. Tevreden over het gecreëerde uitzicht leunt de heer wer rustig achterover.
    De dame streelt langzaam de binnenkant van haar benen, omhoog langs de kousenband, langs de kousenrand, tot aan haar zwarte kanten broekje. Terwijl ze recht naar hem kijkt, glipt haar roodgelakte nagel over de rand van het zwarte kant. Met haar andere hand wrijft ze over het kruisje, dat haar schaamlippen nog maar net verhult. Haar lippen openen zich een beetje, ze bijt op haar onderlip. Hij ziet haar vinger in het broekje bewegen. Een intens verlangen trekt door hem heen.

    "Doe dat broekje maar beter uit", zegt hij schor en een beetje buiten adem. Het landschap trekt in slow motion langs het raam, de heer doet de gordijntjes van de coupé aan de raam- en deur zijde nu dicht en sluit de deur af. Het schemert al buiten en hij doet een coupélampje aan.
    De dame tilt haar billen op en schuift in een zwoel gebaar haar broekje naar beneden. "Pakt u het maar even", zegt ze tegen hem. De heer bukt zich licht voorover om haar broekje van de enkels over de hakken te schuiven. Hij ruikt haar, zo gebogen. Natuurlijk moet hij kijken, waar anders? Op zijn blik draait de dame haar heupen uiteen en zijwaarts, haar benen wijd, en verschaft hem zo het prachtige schouwspel van geschoren, gladde lippen, net geopend.

    "En roze bloem", denkt hij. Hij wil haar van dichtbij zien, haar even proeven, maar hij houdt zich in. Met een enorme erectie, zichtbaar in zijn keurige pak, gaat hij toch weer achterover zitten. Hij ruikt even aan het kanten broekje dat hij in zijn handen heeft. Zilt.

    De dame onderwijl steekt eerst haar wijsvingen, dan haar middelvinger in haar mond en maakt haar vingers nat en glinsterend. Ze kijkt hem nog steeds aan, terwijl ze haar handen naar beneden brengt. Ze trekt één been op, naast haar en haar roze bloem opent zich nu helemaal voor hem. Haar vingers glijden door het midden van haar lippen en ze houdt zichzelf voor hem open. Met haar andere hand vindt ze ongeduldig haar clitoris, die donkerroze en enigszins gezwollen alle aaandacht lijkt te trekken op het toneel. Met een ronsdraaiende beweging drukt ze haar vingers erop, ze af en toe node loslatennd om haar vinger even in haar opening te dopen en zo haar vocht weer mee te nemen.

    De spanning bij de heer neemt toe. Zijn erectie knelt hem, hij likt begerig zijn lippen en verlangt ernaar haar aan te raken. Hij doet zijn riem open en duwt zijn broek en onderkleding naar beneden. Vrij, eindelijk! Een kousenvoet reikt naar zijn kant van de coupé en met har gladde tenen streelt ze zijn ballen en geslacht. Met zijn ene hand pakt hij haar voet, met zijn andere omvat hij zichzelf stevig aan de schacht.
    De dame zit glinsterend voor hem, ademt steeds luider en vordert in haar spel; haar vingers steeds vaker naar binnen, haar vingers steeds sneller ronddraaiend. Hij trekt zich in haar tempo ook steeds sneller af. De dame kijkt hem nog steeds aan, hij ziet haar pupillen groter worden, voelt haar opwinding over zich heen stralen. Een exposieve situatie!

    De heer neemt een resoluut besluit, staat plosteling op, zijn geslacht in slagorde naar voren, knielt voor haar neer. Ze stopt niet, maar pakt wel zijn hoofd met een hand en duwt hem zacht maar beslist naar voren. "U moet proeven", zegt ze met een zware stem. De heer duwt haar handen weg en likt van onder tot boven hard met zijn tong. De dame kronkelt met haar heupen van genoegen. Met zijn tong neemt hij het werk van haar vingers over, met het vocht dat uit haar komt in zijn hele gezicht. Haar adem wordt steeds onregelmatiger en ook hij kan zijn opwinding slecht bedwingen. In de cadans van de trein lijkt het net alsof ze op afstand bediend worden in snelheid.

    De heer gaat weer zitten en trekt haar naar zich toe. "Kom op me zitten", is alles wat hij nog uitbrengen kan. Met haar opgeschorte rokje en een rode blos knielt zij wijdbeens over hem heen op de fluwelen zetel en laat zich, langzaam, met haar vochtige roze bloem over hem heen zakken. Met zijn handen houdt hij haar ronde billen vast en stuurt haar, steeds dieper en harder. "Sneller", gebiedt hij en om zichzelf kracht bij te zetten geeft hij een extra pets op haar billen.
    Hij voelt haar kutje, zo nat en zacht van binnen, knijpen en hem naar binnen zuigen. Instinctief weet hij dat haar orgasme nadert. Zal hij toegeven? Zij beantwoordt zijn pets met heel haar lijf, dat meegaat in de cadans van de trein. Ze laat zich helemaal over hem heen zakken en voelt hoe hij tegelijk zijn onderlichaam naar boven beweegt, zo diep mogelijk in haar stoot. Dan komt ze weer iets omhoog, geholpen door zijn handen die haar met haar billen zachtjes optilt, vervolgens weer laat zakken. De dame berijdt hem, de heer laat haar rijden. Ze kust hem wild, laat haar mond en tond over zijn gezicht dwalen, dat nog nat is van haar vocht. ...

De rest van dit verhaal kunt u lezen in het boek De Lustkronieken.